Kasım-Aralık 2020’de,
Yoğun Bakım ünitesinde,
Bıçak sırtı mesafesinde,
Araftan geçip geldim.
Şimdi bir yıl olmuş,
O zaman ecelimiz gelmemiş,
Her zaman teslim olmuşuz Allah’a,
Nefesimiz bitmemiş daha Dünya’da.
Covit-19 Pandemisi sardığında,
Aşının o zaman olmadığında,
Hijyen-maske-mesafeye uyduğumuzda,
Virüsün bulaşmasını yaşadığımızda.
Oksijen satürasyonunuz düşüyor,
Statin fırtınası hücrelerinizi sarıyor,
Çıplak kefenli yoğun bakımda yatıyor,
Uyuyamıyor, saniyelerce, günlerce.
Yoğun Bakımda yalnızsınız,
Oksijen alıyorsunuz, satürasyonunuz yükseliyor,
Steroid alıyor, fırtınadan kurtuluyor,
Kan sulandırıcıyla, pıhtı atma önleniyor,
Dua’lar, Allah’tan şifalarla,
Aylarca rehabilitasyonla uğraşıyorsunuz.
Bir yıl sonra,
Aralık 2021’de muhasebesini yapıyorum,
Kendimize zaman ayırmadığımızı fark ediyorum,
Boş işlerle çok uğraştığımızı görüyorum,
Teheccüt vakti-Sabah Namazı vakti kalkıyorum,
Hayatımızın Din-Bilim-Felsefeyle dengesini kuruyorum,
Tam yaşamaya çalışıyorum.
5 Aralık 2021 Eyüp Özeren